Jest już sobota rano. Wczoraj wieczorem wróciłam późno, oczywiście zmarznięta, wiec priorytetem było ciepło w pokoju i sen. Dziś kolejny dzień, gdy Tokio wzywa, ale spróbuję Wam opisać pokrótce, co wczoraj widziałam. A działo się:)
Najpierw było śniadanie w Matsuya - bistro, w którym zamawia się i płaci w automacie. Nawet wersją wege można się najeść. Za 480 jenów (ok. 13 zł) dostałam jajecznicę z miską ryżu, miso (rodzaj rosołu) i dodatki warzywne. Pysznie i sycąco. Polecam to miejsce na jedzenie.
Potem byłam w Muzeum Ghibli, czyli japońskiego studia filmów animowanych, które jest nazywane japońskim Disney'em. Nie jest to przesada. Nawet z wystawy wynikało, że taka była inspiracja, gdy rysowano pierwsze filmy. Obecnie studio tworzy filmy znane na całym świecie i wyświetlane w kinach. W zeszłym roku można było zobaczyć w Polsce pełnometrażowy film "Chłopiec i czapla".
Muzeum mieści się na obrzeżach aglomeracji Tokio, w niedużym budynku, zaaranżowanym w stylu nawiązującym do domów z filmów Ghibli. Zwłaszcza w środku widać to w detalach okien, drzwi i wyposażenia pomieszczeń. Nawet przestrzeń jest nie do końca realistyczna, schody nie prowadzą prosto na każde z pięter, trzeba kluczyć, przechodzić mostkami, innymi schodami lub jechać windą w stylu nawiązującym do art-deco i steampunku jednocześnie. Czyli fantastycznie, bo nie do końca realistycznie. Niestety, w środku jest zakaz robienia zdjęć, ale opowiem Wam o tym chętnie, kiedy się spotkamy :) Co ciekawe, ekspozycja była cała opisana tylko po japońsku, ale nie sprawiało to kłopotu w zwiedzaniu.
Poniżej dwa zdjęcia z zewnątrz: Witraż umieszczony nad wejściem do muzeum (wszędzie tam są witraże :)) oraz robot z filmu "Laputa", który stoi na dachu budynku i sprawia sympatyczne wrażenie.
Muzeum stoi na terenie parku, w którym już zaczął się sezon podziwiania kwitnących drzew (hanami). Tak, ludzie stoją w kolejce do zrobienia zdjęcia z bliska, a odważne mamy rozkładają się na ziemi z piknikiem dla dzieci (ja byłam w czapce i rękawiczkach!)
Dzielę się z Wami kilkoma ze zdjęć. Podpisałam je jako wiśnie i śliwy, ale bardziej na wyczucie, bo nie mam pewności co do wiśni. To byłoby bardzo wcześnie jak na nie. Może ktoś z Was wie na pewno, na co patrzymy? Poza tym, że na piękne kwiaty :)
Poza tym robię zdjęcia pokrywom na studzienki. Są przeróżne, mają na sobie napisy, obrazy, różne symbole, a czasem są nawe kolorowe, jak ta na zdjęciu.
Na zachód słońca wybrałam się na wieżę widokowa, Skytree. Gdy ją oddano do użytku, w 2012 roku, była najwyższą budowlą na świecie (634 m). Teraz jest druga :) Z poziomu 350 metrów podziwiałam miasto, które, tak jak wszyscy mówią, sięga po horyzont. Było też widać w oddali wierzchołek góry Fuji, ale jego nie ma na zdjęciu, które Wam prezentuję poniżej. Czy nie wygląda to bajkowo?
I na koniec zdjęcie uliczki handlowej w pobliżu dworca Mitaka. Wygląda jak z obrazka, prawda? W samym Tokio jest takiego miejsca nie widziałam. Wszystko jest bardziej stonowane. Ale kto wie, co znów zobaczę dziś - udało mi się upolować bilet na ekspozycję Borderless w Digital Art Museum. Powinno być niesamowicie!
do celów widokowych z mniejszej wysokości polecam katedralny budynek Tokyo Metropolitan Government. https://en.wikipedia.org/wiki/Tokyo_Metropolitan_Government_Building
Wspaniałe. Wszystko.