Zaskakująca Japonia

Bagaże już przygotowane do podróży powrotnej. Ubrania na kolejne wersje pogody (Tokio, Pekin, Warszawa) też czekają już na krześle. Budzik na ostatni, poranny spacer nastawiony. Pora na kilka słów o tym, co może zaskoczyć w Japonii.

Od razu zaznaczę, że pomijam typowe różnice między Polską a Japonią, jak podgrzewany sedes lub brak kanapek w menu kawiarni (chociaż czasem można kupić). Pozwolę sobie jednak wypisać kilka innych, mniej typowych, a zaskakujących w Japonii zjawisk:

Ludzie biegaja po ulicy, kiedy są spóźnieni. Znamy obrazy równo idących ulicami tłumów ludzi - do biura, z biura, na przerwę obiadową. I one rzeczywiście tak wyglądają. Ale stosunkowo często widziałam w ciągu mojego pobytu w Japonii osoby biegnące ulicą: do pracy, do metra, w jakimś bardzo ważnym celu. Punktualność nie oznacza, że zawsze się wychodzi wystarczająco wcześnie 😉

Toalety wszędzie i zawsze z papierem. I tego będzie mi brakować. Toalety są tu dostępne właściwie wszędzie. Na stacjach metra, kolei, w centrach handlowych, ale również po prostu na ulicy. Prowadząc grupę ludzi, nigdy nie martwiłam się, że gdzieś nie będą mogli skorzystać z toalety. Praktycznie wszędzie są też elektronicznie sterowane muszle klozetowe i papier toaletowy.

Brak szatni w teatrze. Kiedy wbiegłam do teatru kabuki w Tokio, spóźniona jakieś pięć minut, to zostałam zaprowadzona do swojego miejsca tak jak stałam - w kurtce, czapce i z plecakiem. Pani mi pokazała, że mogę położyć rzeczy pod rozkładanym fotelem. Przyszło Wam na myśl, że to z powodu pośpiechu? W Japonii nie ma takiej opcji, jak zrobienie czegoś na szybko, więc niezgodnie z procedurą. Odkryłam w trakcie antraktu, że inne osoby też mają swoje kurtki pod fotelami. Potem, w kolejnych miejscach znalazłam potwierdzenie podejrzenia, które się wtedy we mnie zrodziło - w Japonii nie ma szatni w naszym pojęciu, w miejscach publicznych. I jakby się nad tym głębiej zastanowić, to prawdopodobnie nigdy się taka funkcję nie wykształciła, ponieważ trudno oddać do szatni haori lub innego rodzaju okrycie kimona. A potem już tak zostało 🤷

Wszystko do mnie gada, nawet ruchome schody. Miły głos informuje o tym, że schody prowadzą na peron o numerze X, że po prawej pociągi odjeżdżają tu, a po lewej tam. Wczoraj w przejściu w metrze słyszałam jak inny kobiecy głos mówi o tym, że po prawej znajduje się toaleta. W wielopiętrowym domu handlowym inne piosenki są emitowane na ruchomych schodach, a inne w poszczególnych działach. Na początku można oszaleć od tej kakofonii, potem albo przestaje się ją zauważać, albo zaczyna rozumieć, co mówią. I w gruncie rzeczy, to chyba możemy zazdrościć niewidomym w Japonii, ponieważ naprawdę mogą się tu poruszać samodzielnie (kilku widziałam, jak spokojnie idą po stacji metra, radząc sobie mimo tłumów).

Melodie i dźwięki wszędzie, co pewnie częściowo wiąże się z komunikowaniem się z osobami niewidomymi, a częściowo pomaga działać na autopilocie. Jeśli każda stacja metra w Tokio ma własną melodie, to można spokojnie spać dopóki nie usłyszy się tej właściwej. W autobusach w Hiroszimie z kolei, gdzie przy wejściu do autobusu od razu słychać sygnał do zapłaty, pewnie mniej osób zapomni przyłożyć bilet lub kartę do czytnika. Nie odkryłam jeszcze, co oznacza dźwięk kukułki na stacjach metra - może zwiastuje nadjeżdżający pociąg?

Wszystkie te dźwięki są zaplanowane i jestem pewna, że w Polsce świat wyda mi się cichy i spokojny po tym miesiącu 😉

Brak koszy na ulicy - wszystko zanosi się do domu (hotelu). To pewnie za to, że toalety są wszędzie 😅 Doszło do tego, że grupa, z którą podróżowałam, codziennie odkrywała dwa rodzaje miejsc - te z kwitnącymi wiśniami, i te z koszami na śmieci. Oba wywoływały ożywienie i pozytywne emocje 😁

Mam do tego postu kilka dźwięków nagranych i za jakiś czas je tu dodam. Tymczasem zdjęcie z tematu "toaleta".

Znak informujący o rodzaju toalety / Sign indicating the type of toilet